Stanisław Kostka przyszedł na świat w Rostkowie k. Przasnysza w roku 1550. Był drugim z siedmiorga dzieci bogatej magnackiej rodziny. Stanisław od dziecka był skromny, wrażliwy i głęboko religijny. Gdy skończył 14 lat, rodzice wysłali go wraz ze starszym bratem Pawłem na nauki do kolegium jezuickiego w Wiedniu, gdzie Stanisław wykazał się niezwykłą pracowitością. Wiele przez to wycierpiał od kolegów, nawet Paweł dokuczał swemu młodszemu bratu, czyniąc jego życie jeszcze bardziej nieszczęśliwym. Po dwóch trudnych latach Stanisław rozchorował się. Był tak bliski śmierci, że przyjął ostatnie sakramenty. Jednak powrócił do zdrowia, a wkrótce potem we śnie ukazała mu się Błogosławiona Dziewica Maryja i nakazała mu wstąpić do zakonu jezuitów. Stanisław postanowił spełnić swe posłannictwo, lecz przełożony zakonu w Wiedniu odmówił jego prośbie. Był rok 1567, Stanisław przebył pieszo 350 km z Wiednia do Rzymu, by swą prośbę przedłożyć samemu generałowi zakonu Franciszkowi Borgiaszowi. Dotarł do wiecznego miasta kompletnie wyczerpany, ale jego prośba została wysłuchana i trzy tygodnie później został przyjęty do Towarzystwa Jezusowego. Gdy jego ojciec dowiedział się o tym wpadł we wściekłość i nakazał synowi natychmiastowy powrót. Lecz młodzieniec odmówił - miał obowiązek do spełnienia. Służba jego nie trwała jednak zbyt dlugo, nie upłynęło dziewięć miesięcy i niespełna osiemnastoletni Stanisław ciężko zachorował i wkrótce oddał duszę Panu.

Wiara i determinacja Stanisława, jego miłość do Jezusa i Świętego Sakramentu i hart ducha uczyniły zeń symbol dla nowicjatów. Kanonizowano go w roku 1726, a na przełomie XIX i XX wieku święty Stanisław został obrany patronem polskiej młodzieży.

Modlitwa

Boże coś powołał do siebie świętego Stanisława Kostkę w tak młodym wieku, spraw, abyśmy i my czas nam dany potrafili zawsze wykożystać na wzrastanie w świętości. Amen